Μια παύση για να δούμε τι αλλάξαμε.

Πού σταθήκαμε.

Ποιοι γίναμε.

Μερικές φορές δεν καταλαβαίνουμε πότε αλλάξαμε. Όχι γιατί δεν έγινε τίποτα… αλλά γιατί η αλλαγή δεν κάνει θόρυβο.

Δεν φωνάζει.

Δεν δηλώνεται.

Δεν αναρτάται.

Η αλλαγή είναι εκείνη η στιγμή που αντί να αντιδράσεις αυτόματα, στέκεσαι μισό δευτερόλεπτο παραπάνω. Η στιγμή που δεν χάνεις το βήμα σου όταν όλα γύρω σε πιέζουν.

Που δεν γίνεσαι αυτό που σου επέβαλλαν οι άλλοι να είσαι — αλλά γίνεσαι σιγά-σιγά αυτό που επιλέγεις εσύ να είσαι.

Αυτό το άρθρο δεν γράφτηκε για να προσφέρει συμβουλές.

Γράφτηκε για να θυμίσει.

Για να κρατήσει έναν καθρέφτη απέναντί σου, όπως κάναμε όλους αυτούς τους μήνες.
Έναν καθρέφτη που δεν δείχνει απλώς ποιος ήσουν… αλλά ποιος έχεις αρχίσει να γίνεσαι.

Πέρασαν έξι μήνες γεμάτοι λέξεις, ερωτήσεις, σιωπές, απορίες, ανατροπές.

Και τώρα, στο τέλος αυτής της διαδρομής, δεν έχει σημασία αν τις άκουσες όλες ή μία.

Σημασία έχει αν κάποια στιγμή αναγνώρισες τον εαυτό σου κάπου μέσα σε όλα αυτά.

Αν, έστω και για λίγο, σταμάτησες και είπες:

«Μήπως δεν είμαι μόνος σ’ αυτό που νιώθω;»

«Μήπως μπορώ κι εγώ να κάνω ένα βήμα;»

Το πιο συγκινητικό κομμάτι αυτής της διαδρομής ήταν τα μηνύματα των ανθρώπων. Άνθρωποι που δεν βγήκαν ποτέ δημόσια. Που δεν ζήτησαν να φανεί το όνομά τους. Αλλά που, μέσα σε δυο γραμμές, έλεγαν τη ζωή τους. Που είχαν το θάρρος να παραδεχτούν ότι κουράστηκαν, ότι άλλαξαν, ότι συγχώρεσαν, ότι ξεκίνησαν ξανά. Και ναι, αυτή είναι η αλλαγή που μετράει.
Όχι αυτή που ανακοινώνεται, αλλά αυτή που γίνεται πράξη μέσα σε μια απλή μέρα.

Καθώς ξεκίνησε η απολογιστική εβδομάδα, σταθήκαμε στις πρώτες θεματικές ενότητες που επεξεργαστήκαμε μαζί:

🔹 Μιλήσαμε για την παρουσία, και μάθαμε ότι δεν είναι να «είμαστε εκεί» — αλλά να είμαστε ολόκληροι εκεί.

🔹 Μιλήσαμε για την αυτοπαρατήρηση, και μάθαμε ότι δεν αλλάζεις αν δεν σε δεις πρώτα — με αλήθεια, όχι με κριτική.

🔹 Μιλήσαμε για τη νευρική υπερδιέγερση, που μας κάνει να αντιδρούμε πριν σκεφτούμε, και το πώς μπορούμε να επιστρέφουμε σε ηρεμία.

🔹 Μιλήσαμε για τη διαχείριση σκέψης, γιατί, όσο δεν την ελέγχεις, σε καθοδηγεί εκείνη — και όχι εσύ τον εαυτό σου.

🔹 Μιλήσαμε για το ψυχολογικό βάρος των προσδοκιών, για όλα αυτά που μας “πρέπει”, ενώ βαθιά μέσα μας… ίσως δεν τα θέλουμε καν.

🔹 Μιλήσαμε για το πώς να είμαστε παρόντες στη ζωή μας, και όχι μονίμως στον ρόλο του παρατηρητή.

Και μαζί με τις θεματικές, ήρθαν τα μηνύματα. Λόγια ανθρώπων που ξαναβρήκαν τη φωνή τους. Που είπαν το πρώτο τους “όχι”. Που άκουσαν για πρώτη φορά τι τους λέει το σώμα τους. Που έκαναν μια νέα αρχή, χωρίς να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά αλλάζοντας θέση μέσα του.

Αν κάτι κρατάμε απ’ αυτή την πρώτη απολογιστική στάση, είναι ότι η μεγαλύτερη νίκη δεν είναι να αλλάξεις τα πάντα — είναι να αλλάξεις τρόπο.

Να ξυπνήσεις και να ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να παίζεις ρόλο. Ότι μπορείς να είσαι εκεί. Παρών. Αληθινός.

Κι αν σήμερα νιώθεις ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει, κοίτα λίγο καλύτερα:

• Κάτι που παλιά θα σε είχε καταβάλει, τώρα το αντέχεις.
• Κάτι που δεν τολμούσες να πεις, τώρα το λες.
• Κάτι που έκανες αυτόματα, τώρα το σταματάς.

Αυτό, φίλε μου, λέγεται πρόοδος. Και δεν είναι ποτέ μικρή — όταν σε πηγαίνει πιο κοντά σε εσένα.

Αν κοίταξες αλλιώς εσένα έστω και μία φορά, δεν πήγε τίποτα χαμένο.

Η ραδιοφωνική σειρά «Μιλάμε για Σένα» ολοκληρώνει το ταξίδι της.

Αλλά κάθε λέξη που γράφτηκε — εδώ — παραμένει ζωντανή.

Για να σου θυμίζει ότι δεν ήσουν μόνος.

Και δεν θα είσαι, όσο συνεχίζεις να επιστρέφεις σε εσένα.

🎯 Θέλεις να Μάθεις Περισσότερα;

Αν ναι, μπορείς να ακούσεις τη βραδινή ραδιοφωνική εκπομπή (26-05-2025), “Μιλάμε για Σένα”, στις 20:00, από το neo 103,3 fm, με τίτλο “📝 Αν κοίταξες αλλιώς εσένα, δεν πήγε τίποτα χαμένο” ή να επισκεφθείς το αρχείο ραδιοφωνικών εκπομπών στο www.delikostas.gr (αναζητήστε την Απολογισμός 1η εκπομπή)

📩 Αν θέλεις να μου γράψεις τις δικές σου εμπειρίες με αυτό το θέμα,
στείλε μου μήνυμα στο [email protected]

 Γιώργος Δεληκώστας, Mentor/L&B Coach