Γράφει ο Γιώργος Δεληκώστας, Mentor/L&B Coach
Η ευελιξία της σκέψης είναι κάτι περισσότερο από νοητική δεξιότητα· είναι στάση ζωής.
Όσο πιο ανοιχτός παραμένει ο νους, τόσο πιο εύκολα βρίσκει λύσεις, μαθαίνει, προσαρμόζεται. Δεν πρόκειται για κάτι που «έχουμε» ή «δεν έχουμε», αλλά για μια ικανότητα που καλλιεργείται με συνέπεια και επίγνωση. Η ζωή θα αλλάζει πάντα· η ερώτηση είναι αν θα αλλάζουμε κι εμείς μαζί της.
Η νοητική ευελιξία δεν έχει να κάνει με την ταχύτητα σκέψης, αλλά με τη δυνατότητα να μετακινούμαστε — να βλέπουμε τα πράγματα από περισσότερες πλευρές, να δοκιμάζουμε νέους τρόπους, να αποδεχόμαστε ότι δεν υπάρχει πάντα μόνο μία σωστή απάντηση. Όσο πιο εύκολα μπορούμε να επαναπλαισιώνουμε μια εμπειρία, τόσο πιο γρήγορα επανερχόμαστε στην ισορροπία.
Και αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο γνώρισμα του ανθρώπου που θέλει να ζει συνειδητά: να μην εγκλωβίζεται, αλλά να μεταμορφώνεται. Η ευελιξία δεν είναι έμφυτη ικανότητα· είναι μια καθημερινή επιλογή συνειδητότητας.
Ακολουθούν τέσσερις τρόποι για να κρατάτε τη σκέψη σας ζωντανή, ελαστική και δημιουργική – ακόμη και μέσα στην πίεση.
Η ευελιξία ξεκινά από την αυτοπαρατήρηση. Όταν παρατηρείτε τη σκέψη σας χωρίς να τη χαρακτηρίζετε, δημιουργείτε απόσταση ανάμεσα σε εσάς και στις αυτόματες αντιδράσεις σας. Ο νους συχνά υπερβάλλει, επαναλαμβάνει φόβους ή παλιά σενάρια. Μάθετε να τον ακούτε, αλλά όχι να τον ακολουθείτε πάντα. Η απλή συνειδητοποίηση “τώρα σκέφτομαι αυτό” είναι ήδη μια πράξη ελευθερίας. Αυτός ο μικρός χώρος ανάμεσα στη σκέψη και στην αντίδραση είναι ο χώρος της επιλογής· κι εκεί αρχίζει η προσωπική σας δύναμη. Η σκέψη αποκτά τότε ρευστότητα — και μαζί της κι εσείς.
Όταν βρίσκεστε σε ένταση ή μπροστά σε ένα πρόβλημα, φανταστείτε ότι κάνετε ένα βήμα πίσω.
Αυτό το μικρό «νοητικό βήμα» είναι η ουσία της επαναπλαισίωσης: σας επιτρέπει να δείτε το ίδιο γεγονός με νέα μάτια. Ίσως να μη χρειάζεται να αλλάξετε τίποτα — μόνο να δείτε αλλιώς. Κάθε φορά που αλλάζει η ματιά, αλλάζει και το νόημα. Κι όταν αλλάζει το νόημα, γεννιέται χώρος για λύσεις που πριν δεν φαίνονταν. Η αλλαγή οπτικής δεν είναι διαφυγή· είναι ανασύνταξη. Μπορείτε να την καλλιεργήσετε με μικρές καθημερινές ασκήσεις: αλλάξτε διαδρομή μέχρι τη δουλειά, κάντε κάτι έξω από τη ρουτίνα, δείτε μια κατάσταση από τη σκοπιά του άλλου. Κάθε μικρή μετακίνηση εξασκεί τον νου να αποδέχεται τη ρευστότητα — και τελικά να τη μετατρέπει σε δύναμη.
Όπως ένας φακός φωτίζει το σημείο που κοιτά, έτσι κι ο νους αναδεικνύει αυτό που του δείχνεις.
Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να σταθεί κολλημένος σε ένα αρνητικό σχόλιο στη δουλειά και να πιστέψει πως “δεν τα καταφέρνει”. Αν, όμως, παρατηρήσει ότι την ίδια μέρα συνεργάστηκε αρμονικά με την ομάδα του ή ολοκλήρωσε ένα δύσκολο έργο, η προσοχή του αρχίζει να αλλάζει κατεύθυνση — και μαζί της αλλάζει και η διάθεσή του. Μικρή μετατόπιση· τεράστια διαφορά.
Η θετική σκέψη δεν σημαίνει να αγνοείτε τις δυσκολίες, αλλά να αναζητάτε την ισορροπία ανάμεσα στο ρεαλισμό και την ελπίδα. Η νοητική ευελιξία δεν στηρίζεται στο “όλα θα πάνε καλά”, αλλά στο “ό,τι κι αν έρθει, μπορώ να το αντιμετωπίσω”. Η ψυχραιμία γεννιέται από αυτήν ακριβώς τη βεβαιότητα. Προσπαθήστε να δείτε κάθε γεγονός σαν δάσκαλο, όχι σαν τιμωρία. Αναγνωρίστε τι ελέγχετε και τι όχι — και επικεντρωθείτε στο πρώτο. Κάθε φορά που επιλέγετε τη στάση σας απέναντι σε κάτι που δεν αλλάζει, χτίζετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας. Κι εκεί βρίσκεται το μυστικό της ψυχικής ανθεκτικότητας. Όταν πιστεύετε στις δυνατότητές σας, η σκέψη παραμένει ευέλικτη,
γιατί ξέρει ότι η προσαρμογή δεν είναι απειλή — είναι δύναμη.
Δεν χρειάζεται να έχετε όλες τις απαντήσεις τώρα. Κάποιες λύσεις ωριμάζουν μέσα στη σιωπή και εμφανίζονται όταν σταματάτε να τις πιέζετε. Η υπομονή είναι μια μορφή ευφυΐας· δείχνει πίστη στη ροή των πραγμάτων. Κάθε καθυστέρηση μπορεί να είναι προετοιμασία, κάθε αδιέξοδο μια αλλαγή πορείας που σας οδηγεί εκεί όπου χρειάζεται να πάτε. Εμπιστοσύνη δεν σημαίνει παθητικότητα· σημαίνει συνειδητή αναμονή. Σημαίνει ότι συνεχίζετε να κάνετε μικρά βήματα, ακόμη κι αν δεν βλέπετε αμέσως το αποτέλεσμα. Όπως ένας σπόρος που δεν βιάζεται να ανθίσει, γιατί «ξέρει» ότι ο χρόνος είναι μέρος της διαδικασίας, έτσι κι η σκέψη χρειάζεται χώρο για να ωριμάσει. Η νοητική ευελιξία είναι, τελικά, εμπιστοσύνη — στη ζωή, στον χρόνο και στον εαυτό σας.
Η Μαρία, για παράδειγμα, πέρασε μήνες προσπαθώντας να ελέγχει κάθε λεπτομέρεια στη δουλειά της. Όταν συνειδητοποίησε ότι ο έλεγχος της προκαλούσε περισσότερο άγχος παρά ασφάλεια, αποφάσισε να χαλαρώσει λίγο τον ρυθμό. Δεν έγιναν όλα τέλεια — όμως απέκτησε χώρο να αναπνεύσει, να σκεφτεί, να ακούσει τους άλλους. Και κάπως έτσι, οι λύσεις άρχισαν να εμφανίζονται πιο φυσικά, χωρίς πίεση.
Κλείνοντας
Η σκέψη είναι σαν ένα παράθυρο: όσο πιο συχνά το ανοίγετε, τόσο πιο καθαρός γίνεται ο αέρας μέσα σας. Η ευελιξία δεν είναι απλώς προσαρμογή· είναι επίγνωση, ροή, εμπιστοσύνη. Μαθαίνουμε να ζούμε πιο ήρεμα όχι όταν τα πάντα είναι προβλέψιμα, αλλά όταν μπορούμε να μείνουμε παρόντες μέσα στο απρόβλεπτο. Γιατί, όπως λέει και η φράση-άγκυρα της εβδομάδας:
«Όταν η σκέψη αλλάζει, αλλάζει και η ζωή.»