Μέσα από τις στάχτες... ξεκινάει μια καινούργια Ζωή! Μέσα από τον πόνο... ξυπνάει η επίγνωση. Μέσα από την αποδοχή της ευθύνης... έρχεται η αναγέννηση. Μόνο ο άνθρωπος έχει "το χάρισμα" να ξαναγεννιέται "συνειδητά" μέσα από τις στάχτες του. Πιο δυνατός, πιο "καθαρός", πιο "αληθινός". Γιατί άνθρωπος που δεν αλλάζει... δεν ζει!
Ο πόνος δίνει την ευκαιρία στον άνθρωπο να γνωρίσει κάποιον, που τον συναντά κανείς πιο δύσκολα κι από τον Δημιουργό του, τον ίδιο του τον εαυτό.
Όλη η γνώση είναι ήδη μέσα σου.
Απλά... θυμήσου!
Και μετά...
"οφείλεις να μην ξεχάσεις"... για αυτή και για τις επόμενες γενιές.
Σ' ευχαριστώ Κατερίνα Γερογιάννη που "δεν ξεχνάς". Πόσο σημαντικό προσόν για κάποιον που το έργο της ζωής του έχει στο επίκεντρο την μετάδοση της γνώσης σε παιδιά. Ποσό περήφανος μπορεί να είναι ένας ιερέας για τα πνευματικά του παιδιά.
Παραθέτω αυτούσια, την ανάρτηση της Κατερίνας Γερογιάννη στο προφίλ της στο Facebook (25-7-2018,22:21).
«Να θρηνήσεις για την Ελλάδα. Για τους νεκρούς της. Για τους νεκρούς άλλων χωρών που έπεσαν στα χώματα της. Για τα δέντρα της που έγιναν στάχτη. Για τα νερά της που πικράθηκαν. Για τα βουνά της που ρημάχτηκαν. Για τα παιδιά της που ξενιτεύτηκαν. Για τους ίδιους τους κατοίκους της που δεν ελπίζουν, δεν προσπαθούν, δεν σκέφτονται. Να θρηνήσεις, γιατί το σπίτι σου είναι μισό φωτιά και μισό πλημμύρα. Να θρηνήσεις γιατί τον τόπο σου τον χάρισες αλλού. Γιατί δεν σε ένοιαξε, γιατί είπες "κουράστηκα", γιατί είπες "βαρέθηκα", γιατί είπες "δεν το έκανα εγώ", γιατί όλοι οι άλλοι ήταν προδότες, εκτός φυσικά από σένα. Να θρηνήσεις για τον εαυτό σου.
Μα έπειτα σήκω. Οφείλεις να σηκωθείς. Οφείλεις να προσευχηθείς. Σε ό,τι εσύ πιστεύεις. Οφείλεις να ζήσεις. Οφείλεις να προσφέρεις. Οφείλεις να σκεφτείς. Οφείλεις να θυμάσαι… Όχι… Οφείλεις να μην ξεχάσεις ποτέ. Οφείλεις να μάθεις στα παιδιά σου να σκέφτονται. Οφείλεις να τους μάθεις να ζουν. Οφείλεις να αλλάξεις, αν απαιτείς να αλλάξει ο κόσμος. Είσαι νεκρός κι ο μόνος που μπορεί να σε αναστήσει είσαι εσύ. Οφείλεις να κάνεις την στάχτη ζωή και να μπεις μέσα της ως το κεφάλι. Πρέπει να πνιγείς μες στην ζωή για να σωθείς. Μην ξεχάσεις.»
Κατερίνα Γερογιάννη, ευχαριστούμε πολύ. Δεν έχουμε επιλογές να ξεχάσουμε. Οφείλουμε να Αναστηθούμε. Το οφείλουμε, τόσο σ’ αυτή… όσο και στις επόμενες γενιές.
Πηγή: www.delikostas.gr