ΖΩΗ και ΘΑΝΑΤΟΣ. Ένα ζευγάρι αντιθέτων. Δυο έννοιες που κρύβουν μέσα τους ένα μυστήριο τόσο μεγαλειώδες που προκαλεί δέος. Η ύπαρξη της μιας εξουδετερώνει την ύπαρξη της άλλης. Δύο μονοπάτια τόσο διαφορετικά που όλοι θα διαβούμε χωρίς να ξέρουμε όμως τι θα συναντήσουμε στο πέρασμά τους. Τελικά τι σημαίνει ζωή και τι θάνατος; Μπορούμε άραγε να επιλέξουμε ανάμεσα στις δύο αυτές έννοιες; Τι σημαίνει για την ύπαρξη μας η υπενθύμιση στον εαυτό μας «Σήμερα επιλέγω τη ζωή από το θάνατο»;
Η ζωή και το νόημά της είναι το κύριο θέμα της πνευματικής αναζήτησης όλων μας. Πρέπει κατανοήσουμε ότι ζωή σημαίνει το άθροισμα των επιλογών μας. Είναι ένα μυθιστόρημα. Μια μεγάλη ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Κάθε κεφάλαιο συμβολίζει μια νέα επιλογή, μια νέα αναζήτηση, μια νέα περιπέτεια. Κάθε πρόσωπο που υπάρχει κοντά μας διαδραματίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο για την εξέλιξη της πλοκής. Ο κεντρικός ήρωας όμως στο μυθιστόρημα που λέγεται ζωή είμαστε εμείς οι ίδιοι. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ. Εμείς επιλέγουμε τι είδους ζωή θα ζήσουμε. Ποια θα είναι τα όνειρα και οι στόχοι που θα θέσουμε. Ποιες θα είναι οι κινήσεις μας. Πως θα χαράξουμε το δρόμο για την επιτυχία, το δρόμο για την προσωπική και ψυχική ολοκλήρωση. Πόσες φορές θα πέσουμε αλλά και πόσες θα σηκωθούμε. Αν θα είμαστε δραστήριοι ή αδρανείς. Αν θα ζήσουμε τη ζωή μας στο έπακρο ή απλά θα την παρατηρούμε από απόσταση. Όλα είναι στη δική μας ευχέρεια. Αυτό είναι η ζωή. Μια αλληλουχία σκέψεων για το πως θα υπάρξουμε σε αυτόν τον κόσμο.
Από την άλλη όμως τι είναι θάνατος; Είναι μόνο η κατάληξη της φυσικής φθοράς του ανθρώπου; Όχι βέβαια. Θάνατος δεν είναι μόνο ο σωματικός. Είναι μια ευρύτερη έννοια που εκφράζει το αδιέξοδο, την τελμάτωση, την κατάρρευση του εσωτερικού μας κόσμου. Ο θάνατος μπορεί να οριστεί και ως πνευματικός ή ψυχικός. Είναι μία αντίρροπη δύναμη της ζωής. Συμβολίζει την ανικανότητά μας να σταθούμε απέναντι σε ό,τι μας πληγώνει, σε ό,τι μας κάνει να καταρρέουμε. Ακυρώνει κάθε μας δύναμη, την πνευματική μας διαύγεια και την ψυχική μας γαλήνη. Συμβολίζει ένα εσωτερικό κενό, μια απώλεια συναισθημάτων, ένα πάγωμα των αισθήσεων. Δίνει προβάδισμα στο φόβο, την ανασφάλεια, στη στασιμότητα. Μας αποτρέπει να δράσουμε, να αποφασίσουμε, να ονειρευτούμε, να νιώσουμε. Με λίγα λόγια μας ακυρώνει το νόημα της ζωής.
Θεμελιώδες ερώτημα λοιπόν. Ζωή ή θάνατος. Δράση ή αδράνεια. Δύναμη ή αδυναμία; Εξέλιξη ή στασιμότητα; Η ζωή και ο θάνατος είναι σαν άσπρα και μαύρα πιόνια σε μια παρτίδα σκάκι. Πιόνια που είναι καταδικασμένα σε μια ατέρμονη μάχη μέχρι το τέλος του χωροχρόνου. Αν εσείς παίζατε σε αυτήν την παρτίδα ποια πιόνια θα διαλέγατε; Τι κινήσεις θα ακολουθούσατε για να φτάσετε στην κίνηση ματ; Για σκεφτείτε.
της Μαρία Παπαλεξοπούλου
