Και φτάσαμε λοιπόν στο αιώνιο δίλημμα. Καρδιά ή μυαλό. Μυαλό ή καρδιά. Πάντα όταν χρειάζεται να πάρουμε αποφάσεις στη ζωή μας υπάρχει μέσα μας αυτή η αντιπαράθεση που μας κάνει να σκεφτούμε δύο και τρεις φορές πριν αποφασίσουμε. Η καρδιά λέει ναι το μυαλό λέει όχι ή το αντίστροφο. Έχουν ταυτιστεί ποτέ άραγε τα δυο τους για να μας κάνουν τη ζωή εύκολη; Ή πάντα υπάρχει ένας αδυσώπητος αγώνας μεταξύ τους; Ποιος θα βγει νικητής; Πώς θα επηρεαστεί η ζωή μας αν επιλέξουμε να ακούσουμε την καρδιά μας; Πόσο εύκολα μπορούμε να πάρουμε μια απόφαση αν υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας «Σήμερα επιλέγω να σκέφτομαι με την καρδιά μου και όχι με το μυαλό μου».
Το μυαλό και η καρδιά αποτελούν τα δύο πρωτεύοντα όργανα του οργανισμού μας. Αντιπροσωπεύουν την κινητήριο δύναμη στην οποία οφείλουμε την ύπαρξή μας. Ελέγχουν όλες τις λειτουργίες μας σωματικές και πνευματικές. Καθορίζουν τις αποφάσεις μας. Έχουν τόσες ομοιότητες αλλά και τόσες διάφορες. Η θεμελιώδης διαφορά όμως που έχουν είναι ότι το μυαλό βασίζεται στη λογική ενώ η καρδιά στο συναίσθημα. Η λογική και το συναίσθημα κοντράρονται αδιάκοπα. Πότε προηγείται το ένα, πότε το άλλο. Άλλοτε συμπράττουν για λίγο και μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία καθορίζονται οι αποφάσεις και οι επιλογές μας. Ας επιλέξουμε λοιπόν έστω για μια μέρα να δώσουμε προτεραιότητα στην καρδιά και να σκεφτούμε με βάση το συναίσθημα. Πως θα αλλάξει η αντίληψη των πραγμάτων γύρω μας; Πώς θα διαμορφωθούν οι σχέσεις με τους συνανθρώπους μας και πώς οι επιλογές μας;
Όταν σκεφτόμαστε με την καρδιά λοιπόν απομακρυνόμαστε για λίγο από τη λογική. Με αυτόν τον τρόπο αναπτύσσεται περισσότερο η συναισθηματική μας νοημοσύνη δηλαδή η ικανότητά μας να αναγνωρίζουμε τα δικά μας συναισθήματα αλλά και τα συναισθήματα των άλλων. Όταν λειτουργούμε με βάση το συναίσθημα συνήθως επιλέγουμε ό,τι μας κάνει ευτυχισμένους, ό,τι αγαπάμε περισσότερο και όχι ότι είναι λογικό να συμβεί στη ζωή μας. Η επιλογή μας αυτή αμέσως αντικατοπτρίζεται στη συμπεριφορά μας, στις απόψεις μας, στην ψυχή μας, ακόμη και στην όψη του προσώπου μας. Ξεχνάμε για λίγο τα πρέπει του μυαλού και ακολουθούμε τα θέλω της καρδιάς. Και προφανώς όταν επιλέγουμε αυτά που πραγματικά θέλουμε να κάνουμε χωρίς να μας καταπιέζει κάτι, τότε μόνο βιώνουμε αυτό που λέγεται «η χαρά της ζωής».
Ας επιλέξουμε λοιπόν μια μέρα να σκεφτούμε με την καρδιά μας και όχι με το μυαλό μας. Πολλές φορές η λογική, μας κάνει σκληρούς και καταπιεστικούς όχι μόνο με τους άλλους αλλά και με τον εαυτό μας. Και όσο μεγαλώνουμε συνειδητοποιούμε ότι αυτές οι στιγμές που μας κάνουν ευτυχισμένους δεν βασίζονται στη λογική αλλά σε ό,τι κάνει την καρδιά μας να χτυπάει ανελέητα. Ας της δώσουμε λοιπόν την ευκαιρία να κερδίσει για λίγο τη μάχη της. Άλλωστε όταν αποφασίζει η καρδιά πολλές φορές το μυαλό σωπαίνει από μόνο του. Γιατί η δύναμη αυτής της απόφασης είναι τόσο μεγάλη που ξεπερνά κάθε λογική και κάθε όριο του μυαλού μας.
της Μαρίας Παπαλεξοπούλου
