Ως άνθρωποι με αναπτυγμένη τη συναισθηματική νοημοσύνη μας εκφράζουμε πολύ συχνά την αδυναμία μας, την αγάπη μας απέναντι σε ένα πρόσωπο, σε ένα αντικείμενο ή σε μια κατάσταση. Δενόμαστε συναισθηματικά με κάποιον ή με κάτι που μας προκαλεί αυτή τη γλυκιά αίσθηση της αγάπης, αυτή τη γαλήνη ψυχής όταν το αντικρίζουμε. Πόσο καλά όμως γνωρίζουμε κάτι για να μπορέσουμε να το αγαπήσουμε; Μήπως το συναίσθημα αυτό είναι ακαριαίο; Μήπως επειδή αγαπάμε κάτι μας δίνεται η ευκαιρία να το γνωρίσουμε καλύτερα; Και όταν το γνωρίσουμε καλύτερα εξακολουθούμε να το αγαπάμε ή τα συναισθήματά μας αλλάζουν; Πώς θα άλλαζε η οπτική των πραγμάτων γύρω μας αν υπενθυμίζαμε στον εαυτό μας «Σήμερα επιλέγω να αγαπάω περισσότερο πράγματα και ανθρώπους γιατί μόνο έτσι τα γνωρίζω καλύτερα»;
Για να το καταφέρουμε αυτό θα πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι. Θα πρέπει να είμαστε πιο χαλαροί, πιο καταδεκτικοί με το περιβάλλον γύρω μας. Να μη φοβόμαστε να αφεθούμε στην αγάπη. Να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να δεθεί συναισθηματικά με άλλους ανθρώπους ακόμη και με πράγματα ή γεγονότα. Υπάρχουν καταστάσεις στη ζωή μας που μας κάνουν να κλεινόμαστε στο καβούκι της μοναξιάς μας. Και μέσα εκεί δημιουργούμε ένα ασφαλές συναισθηματικά περιβάλλον χωρίς να έχουμε τη διάθεση να βάλουμε στη ζωή μας νέους ανθρώπους ή να ζήσουμε νέα πράγματα. Γιατί; Γιατί μπορεί να πληγωθήκαμε στο παρελθόν ή να είμαστε κουρασμένοι ψυχολογικά ώστε να ασχοληθούμε με κάτι καινούριο. Η πραγματική ζωή όμως ξεκινά έξω από το ‘’comfort zone’’ μας. Τι θα γίνει λοιπόν αν ξεφύγουμε από αυτό το όριο;
Αν αφεθούμε ελεύθεροι να αγαπήσουμε οτιδήποτε, το πρώτο πράγμα που καταφέρνουμε είναι να γνωρίσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Να μάθουμε μέχρι που φτάνουν τα συναισθηματικά μας όρια. Να δούμε πως αντιδρούμε όταν τα ξεπερνάμε. Είναι ο μόνος τρόπος να γνωρίσουμε καλύτερα τους γύρω μας, να γνωρίσουμε καινούρια πράγματα και να ζήσουμε νέες καταστάσεις. Γιατί μόνο αν δώσουμε αγάπη σε όλα αυτά θα έχουμε την ευκαιρία και το χρόνο να τα γνωρίσουμε καλύτερα. Και αν τα γνωρίσουμε καλύτερα και δούμε ότι δεν μας καλύπτουν; Τι σημασία έχει; Εμείς προσπαθήσαμε, ξεπεράσαμε τον εαυτό μας και πήραμε το μάθημά μας. Και αν δούμε ότι μας καλύπτουν ας αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να τα ζήσει με όλο του το είναι.
Μέσα λοιπόν από μια υπενθύμιση μπορεί να αλλάξει η οπτική μας για πολλά πράγματα. Το πώς αντικρίζουμε την καθημερινότητα, τι νιώθουμε για τους συνανθρώπους μας, πως είναι οι σχέσεις μας μαζί τους και πως αντιδρούμε σε διάφορα γεγονότα. Αν λοιπόν επιλέξουμε να αγαπήσουμε περισσότερο πράγματα και ανθρώπους τι θα γίνει;
Της Μαρίας Παπαλεξοπούλου
