Πόσες φορές μας έχουν στιγματίσει γεγονότα του παρελθόντος είτε αυτά είναι ευχάριστα ή δυσάρεστα. Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ πώς μας επηρεάζουν στη ζωή μας σήμερα; Άραγε έχουν επηρεάσει το χαρακτήρα, την προσωπικότητα μας και γενικότερα τις επιλογές μας; Και όταν κάνουμε αυτή την εσωτερική αναζήτηση μήπως πρέπει να θυμηθούμε να αφήσουμε το παρελθόν έξω από τη ζωή μας; Έστω και για λίγο.
Είναι γεγονός ότι πολλοί από εμάς εμμένουμε σε γεγονότα του παρελθόντος και τα αναλύουμε συνεχώς. Άλλοι από εμάς παριστάνουμε ότι τα έχουμε ξεχάσει και τα ρίχνουμε σε ένα νοητό μαύρο κουτί καταγραφής αναμνήσεων του μυαλού μας γιατί απλά φοβόμαστε να τα αντιμετωπίσουμε. Καλό θα ήταν όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι καμία από αυτές τις περιπτώσεις δεν βοηθάει τον ίδιο μας τον εαυτό να εξελιχθεί. Τι θα γίνει όταν θα έχουμε σπαταλήσει όλη τη φαιά ουσία μας αναλύοντας το παρελθόν; Τι θα γίνει όταν γεμίσει πια αυτό το μαύρο κουτί και δεν θα χωράει τίποτα άλλο να στριμωχτεί μέσα εκεί;
Ότι και αν έχει συμβεί στο παρελθόν, ακόμη και το πιο δυσάρεστο γεγονός, οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε. Πρέπει να βρούμε το κουράγιο να σταθούμε απέναντί του. Αν μπορούμε να το διορθώσουμε καλώς, αν όχι ας το αφήσουμε στο παρελθόν. Εκεί ανήκει άλλωστε. Ας προσπαθήσουμε να δούμε τι καλό βγήκε από το γεγονός αυτό και ας σταθούμε εκεί. Ας μείνει μια γλυκιά ανάμνηση ή απλά ένα στιγμιότυπο το οποίο δεν θα επηρεάζει άλλο τη ζωή μας. Ακόμη και αν το γεγονός αυτό είναι ευχάριστο αλλά δεν υπάρχει στη ζωή μας πια. Ακόμη και αυτό πρέπει να μείνει στο παρελθόν. Το ζήσαμε, τελείωσε. Ότι έγινε, έγινε. Δεν έχει νόημα να αναλύουμε συνεχώς το παρελθόν ούτε και να το αφήνουμε να μας καταβάλλει χωρίς να το αντιμετωπίζουμε.
Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω. Κάθε άλλο κυλάει πολύ γρήγορα. Η ζωή μας είναι μια ατέρμονη αλληλουχία γεγονότων. Ας μην αφήσουμε μερικά περιστατικά του παρελθόντος, που έχουν μείνει ως κατάλοιπα μέσα μας, να μας στερήσουν το μέλλον. Αν παρομοιάσουμε τον εαυτό μας με ένα καμαρωτό δέντρο, το παρελθόν είναι ένα ενοχλητικό σαράκι που τρώει τις ρίζες μας. Ή εάν παρομοιάσουμε τον εαυτό μας με έναν πανέμορφο γλάρο, το παρελθόν είναι αυτό που μας πριονίζει τα φτερά, για να μην μπορούμε να πετάξουμε μακριά ελεύθεροι.
Ας σπάσουμε τα δεσμά του παρελθόντος. Αξίζει περισσότερο να ασχοληθούμε με το τώρα και το μέλλον παρά με κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει.
Εστιάζουμε στο ΤΩΡΑ λοιπόν, έχοντας στραμμένο το βλέμμα στο μέλλον. Μην ξεχάσετε να πείτε το στον εαυτό σας έστω και σαν μια μικρή υπενθύμιση «Σήμερα επιλέγω να αφήσω το παρελθόν έξω από τη ζωή μου»
της Μαρίας Παπαλεξοπούλου
